I came across this poem which the Dutch poet Jaques Perk wrote in 1881. It's in a beautiful collection of his work, published in 1907; introduced by Willem Kloos. Many of his poems are sparkling and full of life, such as the Mathilda-cyclus, but his subtle touch of language also made him write about threats and darkness. It made me think of the unfair budget cuts we face in this country. In culture, care, education and environment. The poem is in Dutch...
De Bouwval
't Is alles nu met duisternis omtogen,
En 't starren-dak zendt stilte op 't glanzend puin,
De verre trots weleer van rots en kruin, -
Het maanlicht glipt door holle venster-bogen;
Geen sprankje mos wordt door een zucht bewogen,
Geen leven slaakt geluid in 't kil arduin
Slechts in den onkruid-ruigen bouwval-tuin
Schiet, klaterend een springbron naar den hoogen:
En 't lage dal blikt op, met vreeze en beven,
Naar 't slot, waar zang- en zwaardgekletter klonk,
Toen willekeur bevel vermocht te geven,-
En 't ziet, in schemer-schijn der nacht-zon, zweven
Het schimmen-heir, dat in den dood verzonk
Doch in den doodschen burg der nacht bleef leven.
We should revolt, and be like the well in the poem...
vrijdag 17 juni 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten